Selepas 6 bulan beliau menderita di dalam the inner prison, beliau dihadapkan kepada pegawai-pegawai penjara dan diberitahu yang esok harinya beliau akan dihadapkan ke mahkamah, Mereka memberi dia amaran supaya mengaku salah di atas tuduhan yang akan dikenakan, sekiranya beliau tidak mengaku bersalah ,beliau hanya akan dikembalikan ke the inner prison, bagi menyambung penderaan. Malam itu beliau tidak dapat tidur, kerana menimbangkan pilihan yang ada, sekiranya mengaku bersalah, beliau akan dijatuh hukuman bunuh dan dengan itu memperolihi syahid. Atau beliau tidak mengaku bersalah dan terpaksa meneruskan kehidupan yang penuh penyeksaan di dalam the inner prison,
Beliau bersembahyang dengan bertayyamum menggunakan debu-debu yang ada pada dinding kamar penjaranya. Selepas selesai sembahyang subuh, beliau dikuasai mengantuk dan terlena.
Dalam lenanya itu beliau bermimpi, beliau dibawa dalam sebuah kereta melalui jalan-jalan di Kaherah dan sampai ke bangunan besar yang mempunyai banyak kubah, bentuk bangunan itu ada persamaan dengan bangunan di Universiti Kaherah. Rupanya ianya adalah bangunan mahkamah, selepas semua piintu ditutup, sebuah pengumuman dibuat dengan laungan 'mahkamah'. Semua hadirin berdiri, tiba-tiba pintu utama mahkamah terbuka luas, seorang yang mempunyai paras yang sangat segak dan berkulit pitih bersinar memasukki pintu tersebut, hadirin bertakbir 3 kali "Allahu akbar, wa lillahi al-Hamd", srentak itu pentas di depan terus runtuh . Beliau bertanya kepada hadirin siapakah orang yang masuk itu?. Mereka menjawab itulah Saiyyidina Rasulullah datang untuk membela Ikhwan!
Beliau tersedar dari lenanya, kesan pertama yang dirasai sebagai terjaga adalah ketenangan, keberanian dan hilangnya sakit-sakit di seluruh tubuh akibat deraan selama ini. (cerita ini cukup bermakna bagi saya kerana ianya dapat memahamkan saya bagaimana keluarga Saiyyidina Yassar, Saiyyidina Bilal dan lainnya dapat melalui penderaan yang dahsyat dengan penawar beriman dan menatap wajah Rasulullah )Beliau membuat kesimpulan sekiranya Saiyyidina Rasulullah sendiri datang untuk membela Ikhwan, siapakah aku untuk mengkhaiantio perjuangan ini?
Kemudianya beliau diberi persalinan dan dibawa dengan kenderaan melalui jalan-jalan sebagaimana yang dilihatnya di dalam mimpinya. Sehingga sampai ke bangunan yang mempunyai banyak kubah, hanya bangunan dalam mimpi itu kelihatan lebih besar dan tinggi. Beliau menunggu pengumuman 'mahkamah', dan apabila dilaungakan 'mahkamah', seorang hakim telah naik untuk duduk di kerusi hakim. Dia adalah seorang dari keluarga An-Naggar. Dr.zaghloul mengatakan beliau telah membela diri dari tuduhan dengan tidak teragak-agak dan dikira pemegang rekod sebagai ahli Ikhwan yang paling lama diberi peluang berhujjah membela diri di dalam mahkamah pada era itu.
Sementara menunggu kenderaan membawa beliau balik semula ke penjara, seorang warder telah memberinya air minuman, sesuatu yang tidak dijangka sebelum ini. Dan beliau kemudiannya ditempatkan dalam penjara biasa, bukan lagi di the inner prison.
Kemudian beliau bermimpi Rasulullah datang lagi dan meberi isyarat tangan seolah-olah mengisyaratkan beliau keluar penjara. Sebaik beliau keluar dari penjara, rakan-rakan yang lain dengan segera telah menyediakan segala dokumen untuk beliau meninggalkan Masir, beliau telah membawa segala rock-samples yang telah dikumpulnya sebelum dipenjara yang berguni-guni banyaknya itu ke atas kapal menuju ke Italy. Mengikut beliau, beliau tidak terus ke Uk, kerana bimbang akan di intercept di dalam perjalanan.
Selepas membuat presentation kes kajiannya di universiti, beliau layak untuk terus meyediakan thesis Phd-nya, selepas menyelesaikan pengajian beliau dan bekerja sementara di Uk, beliau telah ke Riyadh University. Antara pelajar-pelajar beliau pada peringkat ini ialah Dr. Abdu Yamani, bekas Menteri Penerangan Saudi dan Dr. Abdullah Nasef, bekas rektor King Abdul Aziz University dan pengerusi Rabitah Alam Islami.
Dr. Abduh Yamani telah berperanan asebagai pengantara antara Dr. zaghloul dan keluarganya di Masir. Ayahnya adalah seoarng daripada golongan elite Masir, Zaghloul dinamakan dengan nama sedemikain kerana sempena nama rakan ayahnya Saad Zaghloul, Perdana Menteri Masir dahulunya. Abduh Yamani akan ke Masir pada musim cuti pengajian untuk menemui keluarga Dr. Zaghloul. Selama 19 tahun Dr. Zaghloul tidak pulang ke Masir.
Apabila beliau pulang ke Masir semula setelah Anwar Sadat mengumumkan sikap berbaik-baik dengan Ikhwan, beliau telah ditunggu oleh adik lelaki, seorang pegawai tentera udara di tangga pesawat. Sebaik sahaja beliau menjejak kakinya ke bumi Masir, adiknya yang siap beruniform telah datang untuk merangkulnya, beliau telah terkejut besar kerana menyangkakan bahawa dia adalah pegawai kerajaan yang datang untuk menangkapnya. Hanya selepas berlaku hingar-bingar beliau dimaklumkan yang datang merangkulnya tadi adalah adik beliau sendiri. (Sikap 'tidak mesra' kepada orang yang beruniform masih ada pada Dr. Zaghloul, dalam field-trip beliau akan menjauhi anggota beruniform dan meminta kami menguruskan apa-apa yang perlu dengan mereka ini tanpa beliau.)
Dr. Zaghloul lama juga mengajar di Kuwait Universiti dan menghabiskan sabbatical-nya di UCLA pada akhir tahun 1970'an. Kemudian beliau berpindah ke universiti di Qatar, sebelum beliau di datangi oleh Dr. Adnan Niazi, ketua jabatan earth sciences untuk ke Dhahran. Beliau datang ke Dhahran, ketika universiti UPM (UNiversity Petroleum & Minerals) mempunyai ramai aktivis Islam, antara nama yang tersohor ialah Dr. Ishaq Zafar al-Ansari, orang kanan Maulana Maududi, Dr. Abdul Haq Ansari, bekas amir Jamiat islami India, Dr. Ali Kettani dari Morokko yang banyak membuat kajian tentang muslim minorities, Dr. Abdul Sabur Saheen dari Masir dan ramai lagi dari Saudi sendiri. terdapat juga pensyarah-pensyarah dari Indo-Pak yang aktif dalam jamaah tabligh.
Penceramah yang dijemput ketika saya berada di sana antara lain yang masih dapat diingat ialah Syaikh Muhammad Qutb, Syaikh Said Hawwa, Syaikh Abdul Rabb Rasul Sayyaf , Khurram Jah Murad dari Islamic Foundationselain Syaikh Muhammad Salleh al-Uthaimin. Suasana Islam sangat subur, masjid-masjid kecil di Student Lines yang dimakmurkan oleh pelajar sangat tertonjol.
Itulah di antara masa-masa yang paling manis dalam kehidupan saya.
Selepas saya menghabiskan pelajaran saya. Dr. Zaghloul bersungguh-sungguh memujuk saya agar meneruskan pelajaran ke peringkat sarjana, untuk membolehkan saya terus tinggal di Dhahran. Termasuklah beliau beberapa kali mengucapkan sekiranya beliau mempunyai anak , beliau akan menawarkan anak perempuannya untuk dijadikan isteri saya. Bagaimana pun beliau berusaha untuk menjodohkan sya dengan kenalan (anak usrahnya) dari Saudi dan dari kalangan anak-anak pensyarah di universiti. tetapi tidak ada jodoh.
Ketika saya hampir kembali ke Malaysia, beliau bertanya adakah saya akann mengadakan jamuan perpisahan dengan rakan-rakan, saya mejawab yang saya tidak mempunyai cadangan itu. Beliau menyanggupi untuk mengadakan makan malam di rumah beliau bagi pihak saya, dan jemput mana-mana rakan yang saya ingin jemput. Itulah Dr. Zaghloul, yang saya tidak tahu adakah sikapnya terhadap saya sebagai guru atau ayah, atau keduanya sekali.
Sekembali di Malaysia, saya menganggur untuk sekelian lama dan kemudian bekerja dengan syarikat Lankhorst Pancabumi Sdn Bhd, saya terlibat dalam kerja-keraja membalik-puleh tanah-tanah bekas lombong di Kg Pandan, Subang dan Setapak. Selepas bekerja untuk hampir 2 tahun, saya tertanya apa yang saya cari? Saya mencari kepuasan dan kebahagian, apakah yang saya cari itu dapat diperolihi di situ.
Saya kemudiannya bertekad untuk ke Masir, iaitu tanah air bagi Dr. Zaghloul, saya telah menelefon beliau, dan belaiu agak teragak-agak kerana saya begitu gopo h sebelum, perancangan yang baik dapat diatur. Saya telah ke Masir tanpa mempunyai sebarang perancangan dan tidak mengenali sesiapapun di sana. Mujurlah ada seorang pelajar Indonesia yang menaiki pesawat yang sama, yang mana rakan-rakan beliau yang menunggu beliau di airport telah menghantar saya ke Rumah Melayu di Abbasiyyah.
Keesukan harinya saya telah ke Hotel Aman, untuk menemui rakan lama Dr.Zaghloul, Ustaz Hasan Doah, seorang penulis dan veteran Ikhwan. Ketika musim cuti berikutnya , saya menjumpai Dr. Zaghloul di apartmentnya di Buruj Zamalek. Saya diperkenalkan kepada Ustaz Fahmi Abdul 'Aty, seorang banker dan pakar ekonomi serta veteran Ikhwan. Ustaz Fahmi Abdul Aty kemudian membawa saya berjumpa Ustaz Muhammad Mahdi Akif. Ustaz Muhammad Mahdi mengajak saya untuk bersembahyang maghrib dan isya bersamanya setiap petang selasa malam rabu di apartmentnya berhampiran Hadiqah ad-Dauliyyah. Kemudian beliau akan menghantar sya balik ke rumah sewa di Hayyu al-Asyir. Ketika itu beliau adalah seorang ahli parlimen dan seorang anggota Maktab Irsyad Ikhwan. Saya diperkenalkan kepada beberapa anggota lain, yang paling saya mesranya ialah dengan Ustaz Makmum al-Hudaibi. Syaikh Mustafa Masyhur berperwatakan terlalu serious untuk saya bertukar-tukar jokes. Ustaz Muhammad Mahdi Akif mengesyurkan kepada saya untuk mengambil peluang untuk mengenali kumpulan-kumpulan yang ada di masir, kecuali Tanzim Jihad. Mengikutnya sekiranya saya tertangkap bersama mereka ini , keadaan adalah rumit untuk membebaskan saya. Saya telah ke Iskandariyyah untuk menemui Ustaz Abbas Asisi untuk dua kali, saya melihat pada kehidupan disemerbakkan dengan kasih-sayang sebagaimana yang dihurainya dalam buku-buku kecil tulisannya. Dalam suatu lawatan saya ke Iskandariyyah sebelum kembali ke Malysia, saya telah menziarahi kediamannya di Syari' Ibrahim Masir, tetapi diberitahu beliau berada di kampng asal beliau di ar-Rashid dan beliau sedang sakit. Saya sekadar meninggalkan nama dan alamat saya sebagai tanda kunjungan saya sebelum kembali ke Malaysia. Ketika berada diakampong saya telah menerima sehelai surat dari beliau, beliau menyesali yang saya tidak menziarahi beliau di ar-Rashid, kerana dia mengatakan lawatan orang yang dikasihi akan menyembuh sipesakit, dan tanggung-jawab orang yang berkasih untuk menziarahi yang sakit.
Bagaimanapun kerana kecenderungan saya, saya telah menghadiri majlis zikir di masjid Sidi Solleh al-Ja'fari hampir setiap malam jumaat dan isnin. Saya juga hadir di Majid Husain pada pagi jumaat untuk bersama sekumpulan pengamal tariqah khalwatiyyah.
Dr. Zaghloul pernah menanya tentang keadaan kewangan saya, saya menjawab ianya mencukupi. Tetapi beliau meminta untuk melihat buku bank saya, dan beliau memberi wang melebihi 2'000 Dollars untuk saya gunakan. Ketika saya hampir balik ke Malaysia, saya benar-benar kesuntukan wang, saya menelefon Dr. Zaghloul meminta bantuan. Beliau agak terkilan kenapa selepas beliau meninggalkan Masir, barulah saya menyatakan perkara itu. Bagaimana beliau telah menyuruh isterinya yang sangat solehah, Urwa untuk mecari saya di Rumah melayu dan memberikan saya 1'000 Dollars.
Ketika saya berada di Masir juga, saya telah menerima surat dari Dr. Ishaq Zafar Ansari, dalam suratnya beliau mengatakan beliau telah menganggap saya sebagai anaknya sendiri, jadi sekiranya saya perlu apa-apa bantuan termasuk kewangan, beliau sedia membantu. Alhamdulillah Allah memperkenalkan dan menganugerhkan kepada saya guru-guru yang mengkasihi saya.
Sekembali ke Malaysia, Dr. Zaghloul pernah datang ek Kuala Lumpur untuk persidangan IIIT, saya telah menjemput beliau dan isteri ke Kelantan. Ustaz Uthman el-Muhammady menolong mengaturkan kedatangannya melalui Majlis Agama Islam. Mereka telah datang ke rumah saya untuk minuman petang, dan Dr. Zaghloul telah mendukung Ahmad Ibrahim, anak sulung saya. Saya juga kemudian ke Masir sebanyak 3 kali, dan saya ziarahi Dr. Zaghloul setiap kali saya ke Masir.
Itulah Dr. Zaghloul yang saya kenali, seorang yang berhati lapang dan sentiasa dalam keadaan berzikir. Saya pernah melemparkan pandangan-pandangan yang bertentangan dengan apa yang beliau usahakan, seperti dalam bidang scientific miracles in al-Quran, baliau telah menjawab pandangan saya dengan penuh perhatian tanpa meremehkannya.
Saya khayalkan agar Allah menganugerahi saya kekuatan daya ingat yang ada pada beliau, kelestarian amalan zikir yang menjadi darah-daging beliau, kedalaman maklumat dan fahaman terhadap ilmu yang dikuasainya, pertemuan-pertemuan beliau dengan Rasulullah dan kelapangan sikap dan usaha beliau yang tidak kenal penat dalam kerja-kerja dakwah. Semoga Allah memeliharanya dengan sebaik-baik pemeliharaan.
No comments:
Post a Comment